Yâd Adına

Var edenin adıyla,

Yeryüzüne Allah’ın halifesi olarak gönderilen insan emanete riayet etme noktasında ne çok eksik ne çok yarımdır.

Gönderiliş amacını, Elestbezmi’nde[1], uhrevi kâinatta Yaratıcıya verdiği ahdi unutma noktasında ise oldukça riyakârdır.

Ruhun temel gayesini unutmuş, asıl varlık âleminde yokluk ile gark olmuş, ruhunu karanlık bir kuyuda terki diyara mahkûm etmiştir.

Ey insan! Neden nisyan ve isyan?

Ey insan! Nisyan bayrağını gururla dalgalandırmayı ne zaman bırakacaksın?

Ey insan! İsyan noktasında ne zaman nefsi ayaklar altına alacaksın?

Ey insan! Gönderilen ilk kelamı-ki onu sana ulaştıran seni var edendir âlemi semada-ne zaman satırlardan sadra ulaştıracak, ruhunun şifasına sebep olacak, kâinatı okuyup yazmaya başlayacaksın?

Peki, ey insan! Varlığın sebebi gayesini hatırlayıp ne zaman Abdullah olmaya başlayacaksın?

Peki ey insan! Verdiğin sözü yadına düşürüp ne zaman ahdini mutlak eyleyeceksin?

Peki, şimdi söyle ey insan! ‘Ey iman edenler iman edin!’[2] ayetinin neresindesin?

[1] A’raf Suresi,172

[1] Nisa Suresi,136